คนเรามันวัดกันที่ขนาด (ของหัวใจ)

minicookies_bee

     

     มีเรื่องของผู้คนมาเล่าให้ฟังอีกแล้ว.....เป็นเรื่องเกี่ยวกับความฝันของนักประดาน้ำคนหนึ่ง

     ที่ฝันจะมีทะเลเป็นบ้าน และทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อสร้างรีสอร์ทเล็กๆ หล่อเลี้ยงความฝัน

      โกเก๊า แห่งเกาะพยาม ^^

   

   

              หาดทรายสีขาวทะเลสีคราม ฟ้าใส สายลมพลิ้ว แสงแดดทอประกายมนต์เสน่ห์ของท้องทะเลเหล่านี้ดึงดูดให้พี่เก๊า หลงใหลได้ปลื้มถึงขนาดใช้เวลาทุกๆวันหยุดสุดสัปดาห์ตระเวณไปตามสถานที่ทอ่งเที่ยวที่งดงามต่างๆ เหล่านี้จนปรุพรุนไปหมดทุกที่ พี่เก๊าบอกว่าชอบดำน้ำดูปะการังมาก บางครั้งเที่ยวจนตังค์ไม่พอต้องเปลี่ยนมาเป็นการเที่ยวคู่กับการทำงาน เช่น ไปกับทัวร์คอยเป็นไกด์ทัวร์เป็นพ่อครัว เป็นครูผู้ช่วยสอนดำน้ำ ทำหมดทุกอย่างไม่เกี่ยงขอเพียงได้มีโอกาสมาพักผ่อนทะเลราวกับเป็นยาเสพติด

minicookies_bee

     หลังจากใช้ชีวิตจันทร์ – ศุกร์ ทำงานบริษัทไฟแนนส์เพื่อหาเลี้ยงชีพ วันหยุดอยู่กับทะเลมานานนับสิบปี  จนกระทั่งในปี 2537 มีเพื่อนชวนไปเที่ยวที่เกาะพยาม จ.ระนอง พอมาเห็นที่นี่ก็ตกหลุมรักทันที เพราะหาดทรายขาวทอดยาวสุดลูกตาทะเลสีครามสดใส ที่สำคัญเงียบสงบเป็นธรรมชาติ ไม่มีนักท่องเที่ยวนอกจากชาวประมงพื้นบ้าน

        “มาอยู่ที่นี่แทบไม่ต้องใช้สตางค์ หิวก็ไปช่วยชาวประมงออกหาปลา เอาแรงงานเอาไมตรีจิตเข้าแลก ชาวบ้านที่นี่เขาก็เอ็นดูเรา เสมือนเราเป็นเพื่อน เป็นบรรยากาศที่รู้สึกดีมากๆ ทั้งๆ ที่สิ่งอำนวยความสะดวกอื่น ๆ ไม่มี ไม่ว่าจะเป็นไฟฟ้า แถมยังขาดแคลนน้ำจืด”

minicookies_bee

      พี่เก๊าเทียวไปเทียวมา เกาะพยาม – กรุงเทพฯ อยู่หลายรอบ แล้วก็ตัดสินใจอ้อนวอนขอซื้อที่ดินจากชาวบ้านที่นี่ กะเอาไว้ปลูกบ้านอยู่เองและรับรองเพื่อนฝูงที่อยากมาพักผ่อนชาวบ้านก็ใจดีแบ่งขายให้ 2 ไร่ โดยรวบรวมเงินทั้งหมดที่ตนเองมีแถมหยิบยืมเพื่อนๆ บางส่วนมาซื้อที่ดินบริเวณอ่าวเขาควายบนเกาะพยาม
       พอมีที่ดินก็เริ่มคิดปลูกบ้าน แต่ปัญหาใหญ่คือการขนถ่ายอุปกรณ์สำหรับการก่อสร้างมาที่เกาะเป็นเรื่องสาหัสสากรรจ์ แถมไม่มีช่างที่ไหนอยากมาทำให้ พี่เก๊าทั้งแบก ทั้งขน บางทีชวนเพื่อนๆ ชวนญาติมาเที่ยวแล้วให้ช่วยกันทำบ้าน บางครั้งขอแรงจากชาวบ้านแถวนั้น หมดทุนหมดแรง กว่าจะเป็นรูปเป็นร่าง

minicookies_bee

       และในช่วงวิกฤตเศรษฐกิจเขาก็ลาออกจากงาน ตัดสินใจขายบ้านขายรถ นำเงินมาลงทุนเพราะอยากเป็นเจ้าของรีสอร์ตเล็กๆ แต่ทำได้ไม่เท่าไหร่ก็หมด เข้าช่วงฤดูมรสุมไม่มีคนเที่ยวต้องกลับเข้า กทม.ไปหาเงิน โดยไปรับจ้างต่อเติมบ้าน เดินไฟ ทำระบบน้ำ ขับแท็กซี่ พอมีเงินก็เอามาลงทุนต่อ หมดเงินก็กลับไปอีก “ตอนนั้นรู้สึกท้อเหมือนกัน เพราะบางทีมองไม่เห็นอนาคต แต่ใจหนึ่งบอกว่า เมื่อตัดสินใจทำทแล้ว ก็ต้องสู้ต่อไป ชีวิตต้องมีเป้าหมาย ไม่เช่นนั้นจะไม่มีวันก้าวถึง”
      ปี 2545 เริ่มมีรีสอร์ตผุดขึ้นมาใหม่ 3-4 แห่ง นักท่องเที่ยวเริ่มเข้ามามากขึ้นปี 2546 มีการตัดถนนรอบเกาะ และรีสอร์ตของพี่เก๊าก็ได้รับประโยชน์ตรงจุดนี้ โดยมีนักท่องเที่ยวซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวยุโรปสแกนดิเนเวีย มาขอจองที่พักเต็มตลอดปี

minicookies_bee

         ปัจจุบันรีสอร์ตพี่เก๊าก็มีลูกค้าต้องการเข้าพักจำนวนมาก แต่พี่เก๊าก็ไม่ขยายห้องพักจนเกินความจำเป็น เพราะไม่ต้องการให้เกิดความแออัด รวมถึงปัญหาอื่น ๆ ที่จะตามมา ซึ่งพี่เก๊ายอมรับว่าส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติ เพราะลูกค้าคนไทยส่วนใหญ่มีความต้องการความสะดวกสบายสูงซึ่งไม่ใช่สไตล์ของรีสอร์ทโกเก๊าที่ออกแนว ชิลๆ ธรรมชาติสงบเงียบ ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกมากนัก และทุกๆ ปี ลูกค้าแถบสแกนดิเนเวียจะจองมาพักเป็นเวลานาน เต็มล่วงหน้าไปถึง Season หน้า ซึ่งอาจเป็นเพราะอิทธิพลของ Lonely Planet ด้วยความที่เป็นที่พักรุ่นบุกเบิก แต่ยังไงก็ตาม ผ่านไป 20 ปี พี่เก๊าก็ยังไม่ขยายที่พัก ไม่เจอกัน เกือบสิบปี พี่เก๊าก็ยังเป็นกันเองคืออยู่อย่างสมถะ เรียบง่าย เหมือนเดิม มีความสุขอยู่กับครอบครัวที่เกาะพยาม

           "หนึ่งปีจะอยู่บนฝั่งไม่ถึง 20 วัน ไม่จำเป็นก็ไม่ออกไปไหนเลย อยู่ที่นี่มีความสุขแล้ว"

           “ผมอยากให้ธรรมชาติที่นี่ งดงาม สะอาด เงียบสงบตลอดไป โดยมีบรรยากาศที่เหมาะกับการพักผ่อนจริงๆ ไม่อยากให้เป็นเหมือนที่อื่นที่โตเร็วเกินไป เมื่อเราได้รับผลประโยชน์จากธรรมชาติเราก็ควรดูแลธรรมชาติอย่างเต็มที่เช่นกัน”
   
             “ผมอยู่มา 20 ปี มีห้องพักแค่ 11 ห้อง แต่คนที่มาสร้างใหม่ครั้งเดียวมี 30 กว่าห้อง ผมจะไม่ทำแบบนั้น ทุกอย่างที่เราทำเราต้องดูว่ามีผลข้างเคียงไหม ทำแล้วตัวเรามีความสุขไหม สำหรับผม เท่านี้ผมก็มีความสุขแล้วครับ ผมไม่เลือกความเสี่ยง แต่ผมเลือกความสุข”

               "ทุกคนมีเป้าหมาย ทุกคนมีจินตนาการเป็นของตัวเอง มีความหวัง มีความฝัน ผมผ่านมาแล้วในจุดๆ นั้น"

minicookies_bee

minicookies_bee

ไปรอบนึงได้เรื่องราวมากมายเล่าไม่รู้จักจบ

แล้วไปไหนจะมาเล่าสู่กันฟังอีกนะ

^^

สายลม

minicookies_bee ตอบกลับเมื่อ 2013-9-18 13:50
ไปรอบนึงได้เรื่องราวมากมายเล่าไม่รู้จักจบ

แล ...

ขอบคุณครับ
อ่านแล้วนึกถึงพี่ นิคม แห่ง บ้านนาเลา เลย คล้ายๆกัน

minicookies_bee

สายลม ตอบกลับเมื่อ 2013-9-18 19:21
ขอบคุณครับ
อ่านแล้วนึกถึงพี่ นิคม แห่ง บ้านนาเลา เล ...

เชียงดาว มีโอกาสก็อยากไปเยือนสักครั้งหนึ่งค่ะ

^^

kipsaru

เกาะพยามเคยไปปี 48 สวยมากจริงๆ สงบเงียบ
ที่ประทับใจมาก คือเกาะค้างคาว ทรายขาวเป็นเม็ดแป้งเลย จะ 10 ปี แล้วยังลืมไม่ลง
อยากไปดูอีกรอบว่าเหมือนเดิมหรือเปล่า

minicookies_bee

kipsaru ตอบกลับเมื่อ 2013-9-19 11:11
เกาะพยามเคยไปปี 48 สวยมากจริงๆ สงบเงียบ
ที่ประทับใจมา ...

กำลังเริ่มๆ  เห็นมีรีสอร์ทใหญ่  บู Sky รีสอร์ท  ที่ทำหรูๆ แนว ๆ แถบมัลดีลฟ์

ake_chomthai

มีโอกาสต้องไปพักที่นี่บ้างละ ชอบเลย

ake_chomthai

มีโอกาสต้องไปพักที่นี่บ้างละ ชอบเลย

minicookies_bee

ake_chomthai ตอบกลับเมื่อ 2013-9-20 07:54
มีโอกาสต้องไปพักที่นี่บ้างละ ชอบเลย ...

ถ้าไม่ใช่หน้า ไฮ สบาย ๆ เลย พี่เก๊าน่ารัก แต่หน้าไฮ จะเต็มข้ามปี พี่เขาดัง