การเดินป่าครั้งที่ 2 ของปีนี้ เดินแบบสบายๆ กับระยะทาง 22 กิโลเมตร 3 วัน 2 คืน 9
ชีวิตที่ไปใช้ชีวิตร่วมกัน สามชีวิตที่คุ้นเคยหน้าตาและน้องใหม่อีก 6
งานนี้เตรียมใจไปเดินตากฝนเต็มที่ อยากให้น้ำฝนมันล้างคราบที่ติดค้างออกไปให้หมด
แต่ก็ผิดคาดหมายกลายเป็นว่าฟ้าเปิดตลอดในช่วงเวลาที่ก้าวย่าง แต่ในยามที่ราตรีคืบคลานเข้าสู่เวลานิทรา
กลับชุ่มฉ่ำด้วยสายฝนที่กระหน่ำลงมาพากันเปียกปอน
ถึงกับต้องนอนเปลน้ำพร้อมกับนอนฟังเสียงน้ำป่าที่ถาโถมโครมครืน ตลอดสองคืนที่ไป
ทริปนี้มีความรู้สึกว่าภาพที่ถ่ายออกมาไม่ถูกใจตัวเองอย่างยิ่ง
ด้วยความรู้สึกของหัวที่ตันจินตนาการอะไรไม่ออก
ภาพส่วนใหญ่ที่ได้กลายเป็นเพียงดอกไม้และวิวสองข้างตลอดการเดินทาง น้อยเหลือเกินที่ถ่ายภาพบุคคล
กลายเป็นเรื่องปกติไปแล้วสำหรับผมด้วยความที่ถ่ายภาพคนไม่เคยได้ดีสุดท้ายเลยตัดใจกับความพยายาม
หากแต่อย่างไรก๋แล้วแต่ก็ยังเอาภาพของการเดินทางมาฝากให้ทุกคนได้ชม...ตามแบบฉบับของ Mr.Postman
...ความสุขอยู่ที่การได้กดชัตเตอร์..ความประทับใจอยู่ที่ภาพหลังเลนส์...
...อิ่มใจที่ได้ก้าวย่างบนเส้นทางอีกครั้ง